Iquitos in cijfers

Het harde leven in Iquitos is gericht op overleven. Kindertijd bestaat niet. Noch wordt rekening gehouden met de rechten van het kind.

huis op palen

Huizen op palen vanwege de grillige Amazone rivier

  • De werkeloosheidscijfers zijn erg hoog, met als resultaat dat 62% onder de armoedegrens en 42% in extreme armoede leeft).
  • Het percentage analfabeten en laag geschoolden is schrikbarend. Volgens een nationaal onderzoek van het Ministerie van Onderwijs is ruim 17% van de 5-15 jarige kinderen van Iquitos nooit op een school ingeschreven geweest.
  • Van de kinderen die wel naar school gaan, maakt bijna 10% hun opleiding niet af. 
  • Meer dan 20 % van de kinderen heeft geen geboorte- of identiteitspapieren en bestaan dus officieel niet. Zonder deze papieren kunnen de kinderen niet naar school en kunnen ze bijv. niet terecht bij ziekenhuizen of andere staatsinstanties.
  • Vanwege de vele problemen waar gezinnen mee te kampen hebben én het gemis aan informatie over het opvoeden van kinderen, worden kinderen vanaf 3 jaar als kleine (domme) volwassenen beschouwd. Spelen, stimuleren en het opbouwen van kennis en zelfvertrouwen zijn onbekende termen in het harde leven van Iquitos.
  • Er wordt totaal niet “geïnvesteerd” in de kinderen, ze zijn er gewoon en moeten meehelpen waar nodig!
  • In de achterstandsbuurten gaat rond de 40% van de kinderen niet naar de kleuterschool en als ze eenmaal in groep 3 terecht komen, kunnen ze zich niet meer aanpassen aan het onderwijsprogramma wat routinematig door de leerkrachten wordt opgedreund.
  • Onderwijzers op de staatsscholen krijgen van de staat geen educatief materiaal (niet eens een potlood of een schrift) en zijn totaal onbewust van het niveau van hun leerlingen. De kinderen mogen volgens de wet niet blijven zitten in groep 3 en gaan met de nog groter opgelopen achterstand gewoon door naar groep 4.
  • Iquitos heeft het laagste onderwijsniveau van heel Peru. Bij het jaarlijkse staatsexamen onder de leerlingen uit groep 4 blijkt dat slechts 0.5% van de Iquiteense schoolkinderen een voldoende rekenniveau heeft en 4% een voldoende haalt voor begrijpend lezen.
  • Zowel de centrale overheid in Lima als de lokale overheden lijken weinig interesse te hebben in het oplossen van de vele problemen waar de bevolking van Iquitos mee te kampen heeft.
  • Een groot deel van de Iquitenen zijn dag in en dag uit maar met één ding bezig en dat is overleven! Zaken als onderwijs, opvoeding, gezondheid, hygiëne en persoonlijke ontwikkeling en groei worden daardoor volledig naar de achtergrond gedrukt. 

Wat kunnen we veranderen?

Hoe lossen we El Manguaré wil de vicieuze cirkel waarin vele gezinnen zich begeven helpen doorbreken. Hiertoe richten wij ons specifiek op de kinderen en het onderwijs. We werken buurtgericht. Dat wil zeggen dat er elke drie jaar in een nieuwe achterstandsbuurt een integraal project gestart wordt. Tijdens deze drie projectjaren:

  1. Zetten we geboortepapierencampagnes op en helpen we niet-schoolgaande kinderen (terug) naar school (Programma: “Ik besta en ga naar school!”).
  2. Vangen we de kinderen met grote leerachterstand en /of -problemen kosteloos op en bereiden we ze voor op het niveau van groep 3 van het staatsonderwijs. Onze leerlingen (veelal uit arme probleemgezinnen) ontvangen tevens bijvoeding, medische verzorging en een gratis medische verzekering (Ons schooltje El Manguaré).
  3. Ondersteunen wij de buurtschool met onderwijsmaterialen en praktische trainingen binnen hun eigen klaslokaal, met het doel het onderwijsniveau van de buurtschool te verbeteren (Programma: Onderwijskwaliteitsverbetering).
  4. Werken we met buurtmoeders om het belang van vroegtijdige stimulatie van hun kinderen van 0-7 jaar in de thuissituatie te bevorderen (Programma: Vroegtijdige Stimulatie).

Binnen deze drie jaar zal El Manguaré voor zover mogelijk kennis, verantwoordelijkheden en taken aan de schooldirecties, leerkrachten, ouders, buurtdirigenten en overheidsinstanties overdragen. Na drie jaar komt de buurt in de nazorgfase terecht en starten we een nieuw project in een volgende achterstandsbuurt.