Hadewich Vanneste

Hadewich Vanneste (voor de 2e keer vrijwilligster in september 2015)

Lieve Manguaré vrienden,
Na lang twijfelen wat ik deze zomer wou doen, heb ik het toch niet kunnen laten om na 4 jaar nog eens een ticket richting Peru te boeken.  In september vloog ik terug naar Peru voor 3 weken. Met als belangrijkste en eerste doel te gaan kijken hoe het met Manguaré gesteld was. Natuurlijk was het ook heerlijk om nog eens goed bij te babbelen met Mariëlle, een cerveza te drinken met papito Ot, eindelijk Sofia  te ontmoeten, kinder babbeltjes te voeren met Amber en Norah en al die lieve mensen terug te zien die 4 jaar geleden me hebben geholpen om me al snel op men gemak te voelen in deze totaal andere cultuur. Het was super speciaal om in een volledig ander land aan te komen en toch een gevoel van thuis komen te hebben.

Al van het begin bewonder ik Manguaré om wille van zijn eenvoud. Zonder te idealistisch te worden proberen ze met de weinige mogelijkheden die ze hebben zo veel mogelijk goeds  te bereiken.  Ze voelen een warme dankbaarheid bij elk kind dat klaargestoomd geraakt om naar de lagere school te gaan, weer een nieuwe letter bijleert, zichzelf terug waardeert of nog beter warm gemaakt wordt om dingen bij te leren zonder dat de kinderen het als iets vermoeiends beschouwen. Iquitos heeft te veel kinderen met een uitzichtloze situatie om, met hun nochtans ijzersterk team, voldoende te kunnen helpen. Maar elk kind waar ze een relatie mee aangaan, benaderen ze met een heel groot enthousiasme en positiviteit. Dit idee dat 4 jaar geleden al heel duidelijk leefde bij Mariëlle en Yolanthe was nu bij elk personeelslid van Manguaré heel duidelijk te voelen. Het team dat vrij stabiel is gebleven ademt samen dezelfde geest uit. Ze trekken met zijn allen aan hetzelfde koord en dit nog veel sterker dan vroeger. Elk teamlid staat achter datgene wat hij/zij doet en is er om de kinderen te helpen. Na deze 2e ontmoeting in september ben ik er zeker van dat deze groep Peruanen het project zelf  zouden kunnen dragen. In mijn ogen heb je dan al een heel belangrijk doel bereikt!

Na 2 weken terug een beetje mee te leven in Iquitos werd het al snel duidelijk dat de hulp die Manguaré biedt, broodnodig blijft. Het project is enorm gegroeid en heel positief geëvolueerd, maar de armoede is nog steeds dezelfde als 4 jaar geleden. Houten, kleine open huisjes. Vrouwen met veel te veel kinderen, van verschillende mannen, waarvan ze soms zelf niet weten welke man de vader is van welk kind. Bijna iedereen verkoopt wel iets om ‘s avonds toch een portie rijst op het bord van hun gezin te krijgen, veel alcoholisme, mishandeling en agressie. Het is heel pijnlijk en confronterend om te zien hoe weinig kansen al deze mensen krijgen gewoon omdat ze in Iquitos zijn geboren.

Mijn dankbaarheid voor het kunnen waarmaken van mijn dromen is in september weer wat gegroeid. Dankjewel Mariëlle  en heel het Manguaré team dat jullie me de kans gaven om nog eens helemaal ondergedompeld te worden in jullie mooie project. Ik ben nog eens goed wakker geschud en kreeg in september nog eens de extra duw in de rug dat ik nooit mag vergeten te genieten van al de kleine alledaagse dingen die hier in België heel vanzelfsprekend lijken, maar die voor de El Manguaré kindjes vaak alleen maar in hun mooie dromen voorkomen.